1 კაფსულა შეიცავს: პარაცეტამოლს – 180 მგ, რიმანტადინის ჰიდროქლორიდს – 25 მგ, ასკორბინის მჟავას (ასკორბინის მჟავას სახით, ЕС ტიპის გარსით) – 150 მგ, ლორატადინს – 1.5 მგ, რუტინს – 10 მგ, კალციუმს (კალციუმის კარბონატის სახით)– 4,45 მგ.

დამხმარე ნივთიერებები: კალციუმის სტეარატი, კარტოფილის სახამებელი, ლაქტოზის მონოჰიდრატი.

ჟელატინის კაფსულის გარსის შემადგენლობა: ჟელატინი, გლიცერინი, მეთილის პარაჰიდროქსიბენზოატი E-218, პროპილპარაჰიდროქსიბენზოატი E-216, გასუფთავებული წყალი, ტიტანის დიოქსიდი E-171, ნატრიუმის ლაურილსულფატი, საღებავები: ქინოლის ყვითელი E-104, ბრილიანტის ლურჯი E-133, ფორთოხლის ყვითელი E-110.

აღწერილობა: ჟელატინის მყარი კაფსულები №0 ცილინდრის ფორმის, ნახევრადსფერული დაბოლოებებით, ყვითელი ფერის კორპუსით და მწვანე ფერის სახურავით.

კაფსულის შემცველობა: ღია ყვითელი ფერის ფხვნილი. შენახვის დროს შესაძლებელია ნარევის მსუბუქი დაკოშტება.

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი:  –     პარაცეტამოლი სხვა პრეპარატებთან კომბინაციაში           (ფსიქოტროპული პრეპარატების გარდა)

 

ფარმაკოლოგიური თვისებები:

სამკურნალო პრეპარატის ანგრიმაქსი ფარმაკოლოგიური მოქმედება განპირობებულია მისი კომპონენტების – პარაცეტამოლის, რიმანტადინის, ასკორბინის მჟავის, ლორატადინის, რუტინის და კალციუმის კომპლექსური მოქმედებით.

პრეპარატს გააჩნია ანტივირუსული, ინტერფერონოგენური, სიცხის დამწევი,  ანთების საწინააღმდეგო, ტკივილგამაყუჩებელი, ანტიჰისტამინური, ანგიოპროტექტორული ეფექტი.

პარაცეტამოლს აქვს სიცხის დამწევი, ტკივილგამაყუჩებელი და სუსტად გამოხატული ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება, იგი ამცირებს გაცივების დროს ტკივილის სინდრომს, ყელის ტკივილს, თავის ტკივილს, კუნთებისა და სახსრების ტკივილებს და სიცხეს. ბლოკავს ცოგ1 და ცოგ2 ძირითადად ცენტრალურ ნერვულ სისტემაში. პერიფერიულ ქსოვილებში პროსტაგლანდინების სინთეზზე შემაფერხებელი ეფექტის არარსებობის გამო, ის გავლენას არ ახდენს წყლისა და მარილის ცვლაზე (Na+ და წყლის შეკავება) და კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ლორწოვანზე.

რემანტადინი არის ვირუსის საწინააღმდეგო საშუალება, ადამანტანის წარმოებული. აქტიურია A ტიპის გრიპის სხვადასხვა შტამის ვირუსების, Herpes simplex I და II ტიპის ვირუსების, ტკიპისმიერი ენცეფალიტის ვირუსების (ცენტრალურ-ევროპული და რუსული გაზაფხულ-ზაფხულის, არბოვირუსების ჯგუფის Flaviviridae ოჯახიდან) მიმართ.

რიმანტადინს გააჩნია ინჰიბიტორული მოქმედება რეპლიკაციური ციკლის ადრეულ ეტაპზე, რაც სავარაუდოდ აფარხებს ვირუსული გენომის ტრანსკრიფციას. გენეტიკური კვლევების შედეგების თანახმად, ვიბრიონის მითითებული M2 გენის ცილა მნიშვნელოვან როლს ასრულებს ვირუსის A რიმანტადინის მიმართ მგრძნობელობაში. რიმანტადინი ინჰიბირებს გრიპის A ვირუსის სამივე ანტიგენური ქვეტიპის, ანუ ადამიანის უჯრედებიდან გამოყოფილ H1N1, H2N2 და H3N3, იზოლატორების რეპლიკაციას უჯრედულ კულტურაში. რიმანტადინი არის არააქტიური ან თითქმის არააქტიურია B გრიპის საწინააღმდეგოდ. რაოდენობრივი თანაფარდობა A გრიპის ვირუსის უჯრედულ სტრუქტურაში მგრძნობელობასა და კლინიკურ ეფექტს შორის დადგენილი არ არის. მგრძნობელობის ტესტის შედეგები, გამოხატული წამლის კონცენტრაციის სახით, რომელიც საჭიროა ვირუსული რეპლიკაციის 50% ან მეტჯერ ინჰიბირებისთვის უჯრედშიდა კულტურაში, მნიშვნელოვნად განსხვავდება (19 ნმ-დან 93 მკმ-მდე), რაც დამოკიდებულია გამოყენებული ცდის პროტოკოლზე, ინოკულატის ზომაზე, A გრიპის ვირუსების იზოლირებულ შტამებსა და გამოყენებული უჯრედების ტიპზე.

რეზისტენტობა: in vivo უჯრედების კულტურაში გამოყოფილ იქნა რიმანტადინისადმი რეზისტენტული A გრიპის იზოლატები, რომლებიც გაჩნდა მკურნალობის დროს. A გრიპის ვირუსის რიმანტადინ-რეზისტენტული შტამები გაჩნდა ახლად იზოლირებულ შტამებს შორის ექსპერიმენტულ პირობებში, სადაც გამოიყენებოდა რიმანტადინი. ნაჩვენებია, რომ შესაძლებელია რეზისტენტული ვირუსების გადაცემა და ტიპიური გრიპის დაავადების გამოწვევა. M2 დომენის მემბრანაში ხუთი ამინომჟავიდან რომელიმეს ჩანაცვლება იწვევს რიმანტადინის რეზისტენტობას. ყველაზე გავრცელებული შემცვლელები, რომლებიც რეზისტენტობას იწვევს, მოიცავს გრიპს A (H1N1) და A (H2N2) და S31N. რეზისტენტობის გამომწვევი სხვა ნაკლებად გავრცელებული შემცვლელებია: A30F, V27A და L26F. რიმანტადინის რეზისტენტობა გამოვლენილია სეზონური პანდემიის გრიპის იზოლირებულ შტამებში იმ პირებში, რომლებსაც რიმანტადინი არ მიუღიათ. ნაჩვენებია, რომ ღორის გრიპის A (H1N1) (S-OIV) ვირუსები, რომლებიც რეზისტენტული იყო რიმანტადინის მიმართ, შეიცავს S31N შემცვლელს.

კროს-რეზისტენტობა: არსებობს ადამანტანებს, რიმანტადინსა და ამანტადინს შორის კროს-რეზისტენტობა. რიმანტადინის მიმართ რეზისტენტობა ჩნდება ამანტადინის მიმართ კროს-რეზისტენტობის გზით, და პირიქით. ამინომჟავის შემცვლელები, რომლებიც იწვევენ რიმანტადინის მიმართ რეზისტენტობას, მოიცავს (ყველაზე ხშირად) M2 S31N, ასევე ნაკლებად გავრცელებულ V27, V30A, L26F A30T ცვლილებებს.

ასკორბინის მჟავა აქტიურად მონაწილეობს მრავალ ჟანგვით-აღდგენით რეაქციაში, ახდენს არასპეციფიკურ ზოგად მასტიმულირებელ გავლენას ორგანიზმზე. აუმჯობესებს ორგანიზმის ადაპტირების უნარებს და მგრძნობელობას ინფექციების მიმართ; ხელს უწყობს რეგენერაციის პროცესებს.

ლორატადინი წარმოადგენს H1-ჰისტამინური რეცეპტორების ხანგრძლივი მოქმედების ბლოკატორს. აქვეითებს ჰისტამინისა და ლეიკოტრიენის C4 უჯრედებიდან გამოყოფას. გააჩნია ალერგიის საწინააღმდეგო, ქავილის საწინააღმდეგო, ანტიექსუდაციური მოქმედება. ამცირებს კაპილარების გამტარიანობას, აფერხებს ქსოვილების შეშუპების განვითარებას, ხსნის გლუვი კუნთების სპაზმებს.

რუტინი წარმოადგენს ანგიოპროტექტორს. იგი აფერხებს სისხლძარღვების მომატებული გამტარიანობისა და სისუსტის განვითარებას, რაც განაპირობებს ჰემორაგიულ პროცესებს გრიპის დროს, ასევე აღადგენს კაპილარულ სისხლის მიმოქცევას. რუტინი ასკორბინის მჟავასთან ერთად მონაწილეობს ჟანგვით-აღდგენით პროცესებში, გააჩნია ანტიოქსიდანტური თვისებები, ეწინააღმდეგება ჟანგვას და ხელს უწყობს ქსოვილებში ასკორბინის მჟავის დეპონირებას. ორივე კომპონენტი ამაგრებს ძარღვოვან კედელს (ხელს უწყობს უჯრედშორისი ნივთიერების წარმოქმნას და აქვეითებს გიალურონიდაზის აქტიურობას), ამცირებს კაპილარების გამტარიანობასა და სიმყიფეს.

 

გამოყენების ჩვენებები:

გრიპისა და სხეულის მომატებული ტემპერატურის ფონზე მიმდინარე მწვავე რესპირატორული ვირუსული ინფექციების (ან გაციების) მკურნალობა.

 

გამოყენების წესი და დოზები:

მიიღება პერორალურად, ჭამის შემდეგ, წყალთან ერთად.

12 წელზე უფროსი ასაკის ბავშვები და მოზრდილები: 1-2 კაფსულა დღეში 2-3-ჯერ, 3-5 დღის განმავლობაში, ცხელების სინდრომის შენარჩუნების შემთხვევაში.

თუ პრეპარატის მიღების დროს არ შეინიშნება მდგომარეობის გაუმჯობესება, შეწყვიტეთ მისი მიღება და მიმართეთ ექიმს!

 

უკუჩვენებები

•         ჰიპერმგრძნობელობა ნებისმიერი აქტიური ან დამხმარე ნივთიერების მიმართ;
•         ორსულობა და ლაქტაციის პერიოდი;
•         ფენილკეტონურია (ასპარტამის გამო);
•         ბავშვთა ასაკი 12 წლამდე.

დაკავშირებული რიმანტადინსა და პარაცეტამოლთან:

•         თირკმლის მწვავე ან ქრონიკული დაავადებები, ღვიძლის მწვავე დაავადებები, თირეოტოქსიკოზი.

დაკავშირებული ლორატადინთან:

•         თირკმლის უკმარისობის ტერმინალური სტადია (კრეატინინის კლირენსი <10მლ/წთ).

დაკავშირებული ასკორბინის მჟავასა და რუტინთან:

•         თრომბოფლებიტები, თრომბოზისადმი მიდრეკილება, შაქრის დიაბეტი.

დაკავშირებული დამხმარე ნივთიერებებთან:

სამკურნალო საშუალება შეიცავს ლაქტოზას, ამიტომ მისი მიღება არ არის რეკომენდირებული პაციენტებისთვის იშვიათი გენეტიკური გალაქტოზის აუტანლობით, ლაპასლაქტოზური უკმარისობით, გლუკოზისა და გალაქტოზის შეწოვის დარღვევით.

 

უსაფრთხოების ზომები:

 

პრეპარატი არ არის განკუთვნილი პროფილაქტიკისთვის.

მკურნალობა უნდა დაიწყოთ დაავადების პირველი სიმპტომების დაწყებიდან არაუგვიანეს 24-48 საათისა.

გამოყენების ხანგრძლივობა – არაუმეტეს 5 დღისა. ხანგრძლივი გამოყენებისას (7 დღეზე მეტი) შესაძლებელია ქრონიკული თანმდევი დაავადებების გამწვავება. არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე ხანდაზმულ პაციენტებში იზრდება ჰემორაგიული ინსულტის განვითარების რისკი (რიმენტადინის გამო, რომელსაც შეიცავს პრეპარატი).

გრიპის დროს, რომელსაც თან ახლავს 38,5°C-ზე ნაკლები ტემპერატურა, პრეპარატის მიღების მიზანშეწონილობის შესახებ გადაწყვეტილების მისაღებად რეკომენდებულია სარგებლიანობა/რისკის თანაფარდობის შეფასება.

პარაცეტამოლთან დაკავშირებით:

სიფრთხილით გამოიყენეთ თირკმლის და ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში, კეთილთვისებიანი ჰიპერბილირუბინემიის (მათ შორის გილბერტის სინდრომი), ვირუსული ჰეპატიტის, გლუკოზა-6-ფოსფატ დეჰიდროგენაზას დეფიციტის, ღვიძლის ალკოჰოლური დაზიანების, ალკოჰოლიზმის შემთხვევაში, ასევე ხანდაზმულობის ასაკში.

თირკმლის და ღვიძლის ფუნქციის დარღვევის მქონე პაციენტებმა, ასევე ალკოჰოლის ხშირმა მომხმარებლებმა, პრეპარატის გამოყენებამდე უნდა გაიარონ კონსულტაცია ექიმთან. არ გადააჭარბოთ მითითებულ დოზას. არ მიიღოთ პრეპარატი პარაცეტამოლის შემცველ სხვა მედიკამენტებთან ერთად. თუ რეკომენდებული დოზა გადამეტებულია, პარაცეტამოლმა შეიძლება მავნე გავლენა მოახდინოს ღვიძლზე.

რემანტადინთან დაკავშირებით:

სიფრთხილით გამოიყენეთ არტერიული ჰიპერტენზიის, ეპილეფსიის (ანამნეზის ჩათვლით), ცერებრალური ათეროსკლეროზის, ღვიძლის უკმარისობის, კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის დაავადებების დროს, ხანდაზმულ პაციენტებში.

შეიძლება გაჩნდეს წამლისადმი რეზისტენტული ვირუსები.

შესაძლებელია ქრონიკული თანმდევი დაავადებების გამწვავება. არტერიული ჰიპერტენზიის მქონე ხანდაზმულ პაციენტებში იზრდება ჰემორაგიული ინსულტის განვითარების რისკი. ეპილეფსიის ანამნეზით და მიმდინარე ანტიკონვულსიური თერაპიის მიმდინარეობისას იზრდება კრუნჩხვების განვითარების რისკი.

ლორატადინთან დაკავშირებით:

ლორატადინის მიღება უნდა შეწყდეს ალერგიის კანის ტესტამდე 48 საათით ადრე, ყალბი შედეგების თავიდან ასაცილებლად.

სიფრთხილით გამოიყენება ღვიძლის უკმარისობის მქონე პაციენტებში.

ასკორბინის მჟავასა და რუტინთან დაკავშირებით:

სიფრთხილით გამოიყენეთ ჰიპერქსალურიის, შარდ-კენჭოვანი დაავადების, თირკმელების უკმარისობის, ჰემოქრომატოზის, ტალასემიის, პოლიციტიემიის, ლეიკემიის, სიდერობლასტური ანემიის, გლუკოზა-6-ფოსფატის დეჰიდროგენაზას დეფიციტის, ნამგლისებრუჯრედოვანი ანემიის, პროგრესირებადი ავთვისებიანი დაავადებების, ორსულობის დროს.

ურთიერთქმედება სხვა სამკურნალო საშუალებებთან:

ანგრიმაქსით  მკურნალობისას დაუშვებელია ალკოჰოლური სასმელების ერთდროულად მიღება!

პარაცეტამოლთან დაკავშირებით:

პარაცეტამოლის და სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო საშუალებების ხანგრძლივი კომბინირებული გამოყენება ზრდის „ანალგეტიკური“ ნეფროპათიისა და თირკმლის პაპილარული ნეკროზის, თირკმლის ტერმინალური სტადიის უკმარისობის განვითარების რისკს.

პარაცეტამოლის მაღალი დოზების და სალიცილატების ერთდროულად ხანგრძლივი მიღება ზრდის თირკმლის ან შარდის ბუშტის კიბოს განვითარების რისკს.

მიელოტოქსიური მედიკამენტები ზრდიან პრეპარატის ჰემატოქსიკურობის გამოვლინებებს.

პრეპარატის ხანგრძლივი პერიოდის განმავლობაში მიღება აძლიერებს არაპირდაპირი ანტიკოაგულანტების მოქმედებას (ვარფარინი და სხვა კუმარინები), რაც ზრდის სისხლდენის რისკს, ერთჯერად დოზებს არ აქვთ მნიშვნელოვანი ეფექტი. ღვიძლში მიკროსომალური ჟანგვის ფერმენტების ინდუქტორები (ბარბიტურატები, ფენიტოინკარბამაზეპინი, რიფამპიცინი, ზიდოვუდინი, დიფენინი, ფენიტოინი, ეთანოლი, ფლუმეცინოლი, ფენილბუტაზონი და ტრიციკლური ანტიდეპრესანტები) დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში ზრდის ჰეპატოტოქსიკური ეფექტის რისკს.

მეტოკლოპრამიდი და დომპერიდონი ზრდის, ხოლო ქოლესტირამინი ამცირებს პარაცეტამოლის შეწოვის სიჩქარეს. ეთანოლი ხელს უწყობს მწვავე პანკრეატიტის განვითარებას. პრეპარატს შეუძლია შეამციროს ურიკოზური სამკურნალო საშუალებების მოქმედება.

რემანტადინთან დაკავშირებით:

ფარმაკოდინამიკური: რიმანტადინი ამცირებს ანტიეპილეფსიური საშუალებების ეფექტურობას.

ფარმაკოკინეტიკური: ადსორბენტები, შემკვრელი და საფარი საშუალებები ამცირებენ რიმანტადინის შეწოვას. პარაცეტამოლი და აცეტილსალიცილის მჟავა ამცირებენ რიმანტადინის მაქსიმალურ კონცენტრაციას 11%-ით და 10%-ით, შესაბამისად. ციმეტიდინი ამცირებს რიმანტადინის კლირენსს 18%-ით.

შარდის დამამჟავებელი საშუალებები (ამონიუმის ქლორიდი, ასკორბინის მჟავა და ა.შ.) ამცირებენ რიმანტადინის ეფექტურობას, თირკმელების მიერ ამ უკანასკნელის ექსკრეციის გამო.

შარდის ალკალიზატორული საშუალებები (აცეტაზოლიამი, დიაკარბი, ნატრიუმის წყალბადის კარბონატი და ა.შ.) აძლიერებს რიმანტადინის მოქმედებას, თირკმელების მიერ მისი ექსკრეციის შემცირების გამო.

 

ლორატადინთან დაკავშირებით:

ურთიერთქმედება ინჰიბიტორებთან CYP3A4 ან CYP2D6: აღინიშნება ლორატადინის დონის მომატება, რომელსაც შესაძლოა თან ახლდეს გვერდითი რეაქციების შემთხვევების ზრდა ინჰიბიტორებთან CYP3A4 ან CYP2D6 ერთად.

ალერგიული ტესტების დანიშვნამდე, რეკომენდებულია სამდღიანი „გამწმენდი“ პერიოდი.

ასკორბინის მჟავასა და რუტინთან დაკავშირებით:

ზრდის ბენზილპენიცილინისა და ტეტრაციკლინების სისხლში კონცენტრაციას; დოზით 1 გ დღეში ზრდის ეთინილესტრადიოლის ბიოშეღწევადობას. აუმჯობესებს ნაწლავში რკინის პრეპარატების შეწოვას (სამვალენტიანს აქცევს ორვალენტიანად); შეიძლება გაზარდოს რკინის ექსკრეცია, როდესაც გამოიყენება დეფეროქსამინთან ერთად.

აცეტილსალიცილის მჟავა (ასმ), პერორალური კონტრაცეპტივები, ახალი წვენები და ტუტე სასმელები ამცირებენ ასკორბინის მჟავის შეწოვასა და ათვისებას.

ასმ-თან ერთდროულად გამოყენებისას, ასკორბინის მჟავას შარდთან გამოყოფა იზრდება, ხოლო ასმ-ს ექსკრეცია მცირდება, ასმ ამცირებს ასკორბინის მჟავის აბსორბციას დაახლოებით 30%-ით,

სალიცილატებით და მოკლე მოქმედების სულფანილამიდებით მკურნალობისას, ზრდის კრისტალურიის დაავადების განვითარების რისკს, ანელებს თირკმელების მიერ მჟავების გამოყოფას, ზრდის სისხლში პერორალური კონტრაცეპტივების კონცენტრაციას.

ზრდის ეთანოლის მთლიან კლირენსს, რაც, თავის მხრივ, ამცირებს ორგანიზმში ასკორბინის მჟავების კონცენტრაციას.

ქინოლინის სამკურნალო საშუალებები (ფთორკინოლონები და სხვ.), კალციუმის ქლორიდი, სალიცილატები, გლუკოკორტიკოსტეროიდები ხანგრძლივი გამოყენებისას ამცირებენ ასკორბინის მჟავის მარაგს. ერთდროული გამოყენებით, იგი ამცირებს იზოპრენალინის ქრონოტროპულ ეფექტს. ხანგრძლივი ან მაღალი დოზით გამოყენებისას, შეიძლება ხელი შეუშალოს დისულფირამეთანოლის ურთიერთქმედებას.

მაღალი დოზით ზრდის მექსიტილინის თირკმლის ექსკრეციას.

ბარბიტურატები და პრიმიდონი ზრდის შარდში ასკორბინის მჟავების გამოყოფას. ამცირებს ანტიფსიქოტური საშუალებების (ფენოთიაზინის წარმოებულები) მოქმედებას, ამფეტამინის მილოვან რეაბსორბციას და ტრიციკლური ანტიდეპრესანტების თერაპიულ ეფექტს.

 

ორსულობა და ლაქტაცია:

სამკურნალო პრეპარატის მიღება უკუნაჩვენებია.

 

გვერდითი მოქმედება:

პრეპარატის გამოყენების შემდეგ გვერდითი მოქმედების განვითარების სიხშირე მოყვანილია ორგანიზმის სისტემების და გამოვლენის სიხშირის მიხედვით:  ძალიან ხშირი (≥1/10), ხშირი (≥1/100-<1/10), ნაკლებად ხშირ (≥1/1000-1/100), იშვიათი (≥1/10000-1/1000), ძალიან იშვიათი (<1/10000); დაუდგენელი სიხშირე (არსებული მონაცემებით შეფასება შეუძლებელია).

პარაცეტამოლთან დაკავშირებით:

 

იმუნური სისტემის მხრივ: ანაფილაქსია, კანის ჰიპერმგრძნობელობის რეაქციები კანის გამონაყარის ჩათვლით, ანგიონევრომა, სტივენს-ჯონსონის სინდრომი/ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი.

სისხლის სისტემის მხრივ: ანემია, მეტჰემოგლობინემია, თრომბოციტოპენია, აგრანულოციტოზი.

სასუნთქი სისტემის მხრივ: ბრონქოსპაზმი პაციენტებში, რომლებიც მგრძნობიარეა ასპირინის და სხვა არასტეროიდული ანთების საწინააღმდეგო პრეპარატების მიმართ.

ჰეპატობილიარული დაავადებები: ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა.

რიმანტადინთან დაკავშირებით:

 

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ტაქიკარდია, გულის უკმარისობა, გულის ბლოკადა (გულის რითმის დარღვევა), პალპიტაცია, არტერიული ჰიპერტენზია, ცერებროვასკულური მიმოქცევის დარღვევა, გონების დაკარგვა.

ნერვული სისტემის მხრივ: უძილობა, თავბრუსხვევა, თავის ტკივილი, გაღიზიანება, დაღლილობა, კონცენტრაციის და მოძრაობის დარღვევა, ძილიანობა, დეპრესიული განწყობა, ეიფორია, ჰიპერკინეზია, თრთოლა, ჰალუცინაციები, გონების არევა, კრუნჩხვები.

გრძნობათა ორგანოების მხრივ: ხმაური ყურებში, სუნის დაკარგვა.

სასუნთქი სისტემის მხრივ: ქოშინი, ბრონქოსპაზმი, ხველა.

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: გულისრევა, ღებინება, მადის დაკარგვა, პირის ღრუს ლორწოვანის სიმშრალე, მუცლის ტკივილი, დიარეა, დისპეპსია.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ: გამონაყარი.

 

ლორატადინთან დაკავშირებით:

იმუნური სისტემის მხრივ: ძალიან იშვიათად: ანაფილაქსია.

ნერვული სისტემის მხრივ: ძალიან იშვიათად: თავბრუსხვევა.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: ძალიან იშვიათად: ტაქიკარდია, პალპიტაცია,

კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის მხრივ: ძალიან იშვიათად: გულისრევა, პირის ღრუს ლორწოვანის სიმშრალე, გასტრიტი, ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა.

კანისა და კანქვეშა ქსოვილის მხრივ: ძალიან იშვიათად: გამონაყარი, ალოპეცია.

ზოგადი დარღვევები: ძალიან იშვიათად: დაღლილობა

.

ასკორბინის მჟავასა და რუტინთან დაკავშირებით:

 

ცენტრალური ნერვული სისტემის მხრივ: თავის ტკივილი, დაღლილობა, მაღალი დოზების ხანგრძლივი მიღებისას – ცნს-ის აღგზნებადობის მომატება, ძილის დარღვევა.

საჭმლის მომნელებელი სისტემის მხრივ: კუჭ-ნაწლავის ტრაქტის ლორწოვანის გაღიზიანება, გულისრევა, ღებინება, დიარეა, კუჭის სპაზმი.

ენდოკრინული სისტემის მხრივ: კუჭქვეშა ჯირკვლის ინსულარული აპარატის ფუნქციის დაქვეითება (ჰიპერგლიკემია, გლუკოზურია).

შარდგამომყოფი სისტემის მხრივ: მაღალი დოზით მიღებისას – ჰიპეროქსალატურია და კალციუმის ოქსალატისგან შარდის კენჭების წარმოქმნა.

გულ-სისხლძარღვთა სისტემის მხრივ: თრომბოზი, მაღალი დოზით მიღებისას – არტერიული წნევის მომატება, მიკროანგიოპათიების განვითარება, მიოკარდიოდისტროფია.

ალერგიული რეაქციები: კანზე გამონაყარი, იშვიათად – ანაფილაქტური შოკი.

ლაბორატორიული მაჩვენებლები: თრომბოციტოზი, ჰიპერპროთრომბინემია, ერითროპენია, ნეიტროფილური ლეიკოციტოზი, ჰიპოკალიემია.

სხვა: ჰიპერვიტამინოზი, ცხელების შეგრძნება, მაღალი დოზების ხანგრძლივი მიღებისას – ნატრიუმის (Na+) და სითხის შეკავება, თუთიის (Zn+), სპილენძის (Cu+) ცვლის დარღვევა.

 

დოზის გადაჭარბება:

პარაცეტამოლთან დაკავშირებული დოზის გადაჭარბება:

რეკომენდებული დოზის გადაჭარბებისას არსებობს ღვიძლის გადადებული სერიოზული დაზიანების რისკი. მოზრდილებში ღვიძლის დაზიანება შესაძლებელია პარაცეტამოლის 10 გ და მეტი მიღების დროს.

პარაცეტამოლის 5 გ და მეტის მიღებამ შეიძლება გამოიწვიოს ღვიძლის დაზიანება პაციენტებში შემდეგი რისკ-ფაქტორებით:

– გრძელვადიანი მკურნალობა კარბამაზეპინით, ფენობარბიტალით, ფენიტოინით, პრიმიდონით, რიფამპიცინით, კრაზანას ბალახის პრეპარატებით ან სხვა პრეპარატებით, რომლებიც ასტიმულირებენ ღვიძლის ფერმენტებს;

– ალკოჰოლის რეგულარული მოხმარება ჭარბი რაოდენობით;

– შესაძლოა გლუტათიონის დეფიციტის მქონე პაციენტებში (კვების დარღვევა, მუკოვისციდოზი, აივ ინფექცია, შიმშილობა, გამოფიტული პაციენტები).

პარაცეტამოლით მწვავე მოწამვლის სიმპტომები პირველ 24 საათში: გულისრევა, ღებინება, კუჭის ტკივილი, ოფლიანობა, კანის ფერმკრთალობა. ღვიძლის დაზიანება შეიძლება აშკარა გახდეს დოზის გადაჭარბებიდან 2-დან 48 საათამდე. შეიძლება გაჩნდეს გლუკოზის მეტაბოლიზმის და მეტაბოლური აციდოზის დარღვევები. მძიმე მოწამვლისას, ღვიძლის უკმარისობა შეიძლება პროგრესირდეს ენცეფალოპათიამდე, სისხლდენამდე, ჰიპოგლიკემიამდე, ცერებრალურ შეშუპებამდე და ლეტალურ შედეგამდე. თირკმლის მწვავე უკმარისობა მწვავე ტუბულარული ნეკროზით შეიძლება გამოვლინდეს წელის ძლიერი ტკივილით, ჰემატურიით, პროტეინურიით და განვითარდეს ღვიძლის ძლიერი დაზიანების არარსებობის შემთხვევაშიც. ასევე აღინიშნა გულის არითმიები და პანკრეატიტი.

მკურნალობა: დოზის გადაჭარბების შემთხვევაში საჭიროა სასწრაფო სამედიცინო დახმარება. პაციენტი სასწრაფოდ უნდა გადაიყვანოთ საავადმყოფოში, თუნდაც არ აღინიშნებოდეს დოზის გადაჭარბების ადრეული სიმპტომები ან ორგანოების დაზიანების რისკი. აქტივირებული ნახშირით მკურნალობა შესაძლებელია, თუ პარაცეტამოლის ჭარბი დოზა მიღებულია 1 საათის ფარგლებში. პარაცეტამოლის პლაზმური კონცენტრაცია უნდა შეფასდეს პრეპარატის მიღებიდან  4 საათის შემდეგ და მოგვიანებით (კონცენტრაციის ადრეული დადგენა არასანდოა).

N-აცეტილცისტეინით მკურნალობა შეიძლება ჩატარდეს პარაცეტამოლის მიღებიდან დაახლოებით 24 საათის განმავლობაში, მაგრამ მაქსიმალური დამცავი ეფექტი მიიღება, როდესაც იგი გამოიყენება მიღებიდან 8 საათში. ანტიდოტის ეფექტურობა ამ დროის შემდეგ მკვეთრად მცირდება. საჭიროების შემთხვევაში, პაციენტს უკეთდება ინტრავენური ინექცია N-აცეტილცისტეინით, დოზების დადგენილი სიის მიხედვით. ღებინების არარსებობის შემთხვევაში, შეიძლება პერორალურად მეთიონინის გამოყენება, როგორც სათანადო ალტერნატივა საავადმყოფოს გარეთ მდებარე დაშორებულ ადგილებში.

რიმანტადინთან დაკავშირებული დოზის გადაჭარბება:

სიმპტომები: აჟიტირება, ჰალუცინაციები, არითმიები. ზოგიერთ შემთხვევაში, თუ რეკომენდებული დოზა გადამეტებულია, აღინიშნება: თვალებიდან ცრემლდენა და თვალის ტკივილი, შარდვის მომატება, ცხელება, შეკრულობა, ოფლიანობა, პირის ღრუს ლორწოვანის ანთება, კანის სიმშრალე.

მკურნალობა: კუჭის ამორეცხვა, სიმპტომური თერაპია. მოწამვლის შემთხვევაში აუცილებელია სასიცოცხლო ფუნქციების შენარჩუნება. ცენტრალური ნერვული სისტემისგან სიმპტომების შემთხვევაში, ეფექტურია ფიზოსტიგმინის ინტრავენური შეყვანა; მოზრდილებში – 1,2 მგ, ბავშვებში 0,5 მგ, საჭიროებისამებრ გამეორებით, მაგრამ არა უმეტეს 2 მგ/სთ. რიმანტადინი ნაწილობრივ გამოიყოფა ჰემოდიალიზის დროს.

ლორატადინთან დაკავშირებული დოზის გადაჭარბება:

სიმპტომები: დოზის გადაჭარბებამ შეიძლება გამოიწვიოს ძილიანობა, ტაქიკარდია, თავის ტკივილი.

მკურნალობა: აუცილებელია კუჭის გაწმენდა და აქტივირებული ნახშირის მიღება.

ლორატადინი არ გამოიყოფა ჰემოდიალიზის მეშვეობით და არ არის დადგენილი, შესაძლებელია თუ არა მისი გამოყვანა პერიტონეალური დიალიზით.

ასკორბინის მჟავასა და რუტინთან დაკავშირებული დოზის გადაჭარება:

დღეში 1 გ-ზე მეტის მიღებისას, შესაძლებელია გულძმარვა, დიარეა, შარდვის გართულება ან შარდის წითელი შეფერილობა, ჰემოლიზი (პაციენტებში გლუკოზა-6-ფოსფატ დეჰიდროგენაზას დეფიციტით). გვერდითი მოვლენები გამოჩენისას უნდა შეწყვიტოთ პრეპარატის მიღება და მიმართოთ ექიმს.

ზეგავლენა ავტოტრანსპორტის მართვის ან მექანიზმებთან მუშაობის უნარზე

მკურნალობის პერიოდში საჭიროა გამოიჩინოთ სიფრთხილე სატრანსპორტო საშუალებების მართვისას და სხვა პოტენციურად საშიში მოქმედებების განხორციელების დროს, რაც მოითხოვს ყურადღების კონცენტრაციის გაზრდას და ფსიქომოტორული რეაქციების სიჩქარეს (შეიცავს რიმანტადინს).

გამოშვების ფორმა:

ჟელატინის მყარი კაფსულები № 0, 10 კაფსულა კონტურულ უჯრედულ შეფუთვაში. 2 კონტურული უჯრედული შეფუთვა გამოყენების ინსტრუქციასთან ერთად მოთავსებულია კოლოფში.

 

შენახვის პირობები:

შეინახეთ სინათლისა და ნესტისაგან დაცულ ადგილას 15-250С ტემპერატურაზე.

შეინახეთ ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

 

ვარგისობის ვადა:

2 წელი. არ გამოიყენოთ შეფუთვაზე მითითებული ვარგისობის ვადის გასვლის შემდეგ.

 

გაცემის პირობები:

გაიცემა რეცეპტის გარეშე.